تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شودازهرمژه چون سیل روانه
خواهد به سر آید شب هجران تو یا نه ای تیر غمت را دل عشّاق نشانه
جمعی به تو مشغول وتوغایب زمیانه
رفتم به در صومعۀ عابد و زاهد دیدم همه راپیش رخت راکع وساجد
در میکده رهبانم و در صومعه عابد گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
یعنی که تورا می طلبم خانه به خانه
روزی که برفتند حریفان پی هر کار زاهد سوی مسجد شدومن جانب خمّار
من یار طلب کرد م و او جلوه گه یار حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار
اوخانه همی جوید ومن صاحب خانه
هردرکه زنم صاحب آن خانه تویی تو هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو
در میکده و د یر که جانانه تویی تو مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی ، کعبه و بتخانه بهانه
بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید پروانه در آتش شد و اسرارعیان دید
عارف صفت روی تودرپیروجوان دید یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید
دیوانه منم ،من،که روم خانه به خانه
عاقل به قوانین خرد راه تو پوید دیوانه برون از همه آیین تو جوید
تا غنچۀ بشکفتۀ این باغ که بوید هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید
بلبل به غزلخوانی وقمری به ترانه
بیچاره بهایی که دلش زارغم توست هرچندکه عاصی است زخیل خدم توست
امید وی از عاطفت دمبدم توست تقصیر (خیا لی) به امید کرم توست
یعنی که گنه رابه ازاین نیست بهانه
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده: 
